"The history of fashion and the evolution
of clothing"
Presented by Maria Chanioti,
B4
INTRODUCTION
The word fashion comes from the Latin word
"modus" which means lifestyle and behavior. Fashion is the tendency
of man to search for something new and something modern according to the data
of every age. It is characterized by timeliness and varies according to the
season. It dates from the appearance of man on earth and occupies an important
part of his life because it is a means of expression, ideology, aesthetics,
social status, religion, personality, mentality and civilization in general.
Paleolithic
Era
In the Paleolithic era, people
used to grease their bodies to protect themselves mainly from sunlight and
other environmental hazards. Still, they engaged in face and body painting.
Make use of lightly processed clothing, ie vegetable or animal, such as animal
skins, leaves and tree branches.
In the Upper Paleolithic era,
we met people who were wrapped in fur, often wearing engravings such as the
Eskimos. The Arctic Eskimos took advantage of the distinctive quality of fur,
which was one of the few materials available. Their short, shrunken bodies and
their diet rich in fat and protein helped them keep their bodies warm.
ANCIENT
EGYPT
Ancient
Egyptians wore light and cool clothing made of fine, unpainted linen. Their
clothes were simply wrapped around the body, so they had little seams. The
women of the Ancient Kingdom wore a simple, straight dress with straps, made of
a rectangular piece of linen, sewn to one side. To keep warm, they used very
fine fabrics and did not wear underwear. This simple dress did not change,
although rich and poor in the Middle Ages began wearing colorful necklaces. The
fashion of the New Kingdom was more elegant: they wore fringed jackets over the
straight dress. On the other hand, men in the time of the Ancient Kingdom
wrapped a linen cloth around their waist with tapes, which they fastened with a
knot or buckle. In the Middle Kingdom years fashion changed and everyone wore
longer and straight skirts. In winter, when it was cold, they wore long coats.
In the days of the New Kingdom, they wore skirts
or aprons with slits and fringes. Linen was a widespread fabric at that time.
White was the color of purity and clothes in the Ancient and Middle Kingdom
years were mostly sewn from white, linen fabric. I sometimes dyed linen with
brown and light blue dyes, but could not use other, more vibrant colors, such
as green and red, because they needed a special fixative to stabilize the
color.
GREECE FASHION IN THE MINOAN ERA
Men in their daily lives but also in public
wore the so-called "animal", which looked like a short skirt. Men's
clothing is characterized by tight textile, leather, and perhaps metallic
belts. The belts were often richly decorated and had fringes or beads on their
ends. The men supported the manual, a small sword or a knife. Impressive were
the clothing and appearance of the women of the Minoan era, but also their
position in society, which was considered to be equal to that of the man.
Characteristics of Minoan women's attire are the short shorts with either
inflatable sleeves - a shirt or a bodysuit, which left the chest uncovered or
transparent and held tightly to the body, often with cords on the upper body,
long and wide braids. Also of interest is the tall angular collar that appears
on some. Minoans appear in other barefoot performances, in other sandals, which
have been adapted to the leg with relatively high tapes and rarely with boots.
MYCENEAN ERA
From ancient Greece, clothing reflects the
social and economic training of every individual. Through the attire of people
of that time, we can derive much information about their culture. The Greek
women had thick and long hair. They knitted them, sometimes in braids and
sometimes with pins (tweezers). Short wool in free women is a sign of mourning
or recognition of old age. However, the slaves mostly had their hair cut short.
The ancient Greeks are distinguished for their particular crown. Some of the features
were thick hair that was cut to cover the head but not reach the shoulders.
Ancient Greeks also identified art with elements of nature and religious
symbols. Their jewelry seems to be directly linked to the trend of that time.
Through it comes the contribution of the ancient world to the gradual
development of the field of beauty.
ANCIENT GREECE
The main
object of the men's clothing was the tunic, which was worn by a warrior. The
tunic was nothing more than a piece of cloth, with holes in the hands, which
were fastened to it on a shoulder with a buckle. The length of the jacket
varied according to the season. Women's clothing at that time
did not have any cutting issues but required great skill in the art of
ornamentation. Women's clothing, like men's, was divided into two major
categories: lightweight underwear and a thicker dress, the veil worn above.
Women's tights were usually longer than men's; they were simple, long shirts
that fell freely across the body and were held only with a cord.
RENAISSANCE
Renaissance (English: Renaissance, Italian:
Rinascimento, French: Renaissance, from the synthetic re- 're-born' and nascere
'born') was a cultural movement that approximated between the 14th and 17th
centuries. Around 1490, clothing historians agree that a new dress has begun
for regeneration. This was the period during which it could be said that an
exaggerated dose was evident in all areas of clothing. The northern European
countries began to distort the natural shape with a padded sleeve, a type of
men's button-down jacket worn from the Middle Ages to the mid-17th century in
Western Europe, a simple and sewn quilted linen for its protection. of bruises
and wear) and long socks. The rich men wore mantles with wide shoulders and
flat hats. Italy did not go as far as the North, while France and England
followed the example of Italy, although they stuck to a more medieval style. The Germans put large inflatables on the head,
shoulders, thighs, small inflatables over the chest, back, hands, feet and
legs. They put feathers on many accessories such as wide-brimmed hats (helmet
or casket protruding the forehead and protecting the eyes from the sun) up to
the knees. In the second half of the 16th century, most countries followed
Spanish fashion. According to Spanish fashion, therefore, men wore slippers
(loose and strapless pants mainly for children or women, usually with braces)
and high-necked jackets. An impressive collar worn by both sexes was later
added to the neckline. Common clothing features that we find in all countries
are summarized as follows: rich heavy materials, large quantities, large
sleeves, fit clothing and covered heads for men and women. A typical garment of
that time is the corset (a tire mainly for women underwear that surrounds the
lower part of the trunk from the waist to the buttocks). In order to accentuate
the waist, women wore tight corsets (the part of women's clothing that covers
the upper part of the body from shoulders to waist) and wood or
metal-reinforced corsets. Underneath their dresses they wore a crinoline with
embedded wooden rings, giving the bell-shaped garment.
CLOTHING IN
THE 17TH CENTURY
The men's suit evolved in a
unique way around 1660: the various pieces shrink, the shirt is projected, and
a multitude of silk bands unite in curly tufts. Footwear adorned with ribbons
and buttons appears. The jacket reaches the belt, and its sleeves, close to the
elbow, allow the wide sleeves of the shirt to appear. The panties are open low
and very wide, so they look like a short skirt. Lace and bows are at their
peak. The circular 'kappa' (a waterproof, thick goat-wool overcoat and more
rarely sheep covering the whole body and worn by shepherds; T-shirt (loose,
long, shallow and closed neck) with long and wide sleeves. The wig is a new
element in men's clothing. On the other hand, the women's suit still consists
of a corsage, with a tail skirt sewn open in front. Aspects of the skirt cluster back, over
a support, the first 'tournament' in the history of ambition.
1900-1919 PERIOD
All the changes that were made
at that time were due to the First World War (1914-1918). The women stopped
wearing jewelry and striking clothes, and began to take part in charitable
work, by their own means. as a result they widened their horizons and changed
their appearance forever. Before the war there were no social classes and all
women began to dress identically. The influence of the war on fashion was felt
by military chevrons, buckle belts and women's skirts, which due to practical
necessity became shorter and reached the ankles (for the first time in 1915 the
skirts reached this height where and remained until 1918). The men were wearing
a suit, a bit of a waistcoat and buttoned up. Tuxedo was established as an
official garment. In general, dark colors were prevalent in clothes, as
everyone was affected by the loss of loved ones because of the war.
The 1920s After the First World War, social and economic
developments completely changed the role of women and made revolutionary
innovations in women's clothing emerge. What comes to mind in most of the 20s
is the "garconne" style. In reality, however, this style appeared
after 1926 In previous years the length of dresses and coats
reached the calf. Dresses and skirts were knee-length only between 1926 and
1928, and this was the only time that evening dresses reached this length.
Men's casual attire was serious or sporty. The jacket was particularly heavy,
one-way, with a high waist. The pants were down. Evening vests and sweaters per
day were essential components of men's clothing. Formal attire remained strict.
At that time, female hairdressing was dominated by hairdressing in combination
with high hats or a turban decorated with feathers for the most formal
appearances. Necessary accessories were long pearl necklaces and a long
cigarette butt. The makeup was particularly intense in the evening's
appearances with almost black eyes and red, small, lips. Her clothes were
neutral in color, lightweight, comfortable, revolutionary and quite modern for
the time. LBD (Little Black Dress) made its first appearance in this decade.
DECADES OF '30
The financial crisis (1929),
unemployment and the emergence of national socialism were some of the phenomena
that strongly influenced all areas of life during this period and of course
fashion. Women's clothing for the morning was feminine and
glamorous and for the evening it could be described as glowing and shimmering.
In previous years, women were not interested in clothes that would be
practical, since the day-to-day work was done by maids. But in the 1930s,
things changed, women became more productive and busy, which resulted in the
appearance of more practical and simple clothes that gave freedom of movement
for the day. The most spectacular and luxurious dresses wore them in their
evening appearances. During this time, new fabrics that were especially popular
in evening dresses, such as metallic lamé, appeared. Generally the dresses were
of light cast fabrics, they were twenty centimeters from the ground and at
night they touched the ankle, they emphasized the waist, they were applied to
the hips and the bottom was bell-shaped, the evening dresses were décolleté and
a small kind of veil on the back. Finally, the narrow line prevailed in jackets
and coats. Men's clothing remained conservative, and only casual clothing
became more sporty over time. The men wore mid-length jackets that emphasized
the shoulders and trousers in a straight line with wide waist. Last but not
least, the models of the era were the stars of theater and cinema. Marlene Dietrich
is an example. She was the first woman to smoke in public and wear a men's
suit.
DECADES OF '40
During the Second World War (1938-1945), conditions left no room for
fashion. The fabrics were difficult to find, so people made frequent changes to
their clothes and banded together. Military clothing for men was also
introduced in social appearances. Women's clothing was simple and functional in
distinctive colors. Amidst the sluggish setting of the postwar period, he made
his appearance with Christian Dior (1947-1957) in New Look. It gave a sense of
luxury and made women's fashion particularly feminine and classy. So at the end
of this decade we saw long skirts to the calf, with a pronounced waist and
shoulders. The formal dresses had sophisticated necklaces and were covered with
fabrics. The feminine look with the New Look added elegant hats and the subtle
curly hairstyle. No particular changes were made to men's clothing, only that
after the war the jackets were removed, wedged on the shoulders and narrowed to
the hips. '50s The decade between the' 50s and '60s is explosive. The economic
prosperity and rising standard of living have given room for growth in high
tailoring. 50s, a familiar to all of us from the Grease era, but it mainly
represents the younger generation. It was the first time that young people
acquired their own fashion, style and appearance, influenced by cinema
standards and singers. Necessary items for their appearance were girls'
leather, jeans, skirts, knitwear, corduroy and ballerinas shoes. In men's
fashion the jackets and coats were loose and had rounded heels; the pants were
comfortable at the top and narrowed downwards. But it is worth noting that the
big change in men's clothing was for young men. They were wearing jeans, leather
jackets and simple T-shirts. It's the first time in fashion history that jeans
are not only worn by the working class 60s In the 1960s, fashion was inspired
in an apparently anarchist way by different propositions and places.
Characteristic of fashion was the liberation from obligations and taboos.
Audrey Heyburn, however, is the one who will do the legend of the little black
dress. The most important innovations in women's fashion in this decade were
the appearance of the mini skirt and the introduction of women's trousers. It
was the first time that "antimods" had emerged that applied mainly to
youth. One of them was the Mod's movement, which made its first appearance in
Britain in 1964 and heralded the emergence of punk in the 1970s. But the most
typical "antidotes" of the era were that of hippies and beggars, the
former expressing a reaction in a consumer society and the latter representing
an alternative way of dress.
JEANS
The history of gin is about as old as that of America itself. From one
version of this fabric the sails were made on the carvings of Nina, Pinta and
Santa Maria, with which Christopher Columbus arrived in the New World in 1492.
About three and a half centuries later, in 1850, a 20-year-old immigrant, Levy
Strauss, set out from New York for California, following the flow of
goldsmiths. He was selling durable canvas, which Columbus had used to make
tents and covers for the trolleys. But what the goldsmiths needed most were
clothes that could withstand the temptations of the Wild West. The Story of
Fashion and the Evolution of Clothing 73 So Strauss thought of using his fabric
to make sturdy pants. They were presented on June 6, 1850, and were unsealed.
Because of their Genoese origin - they were born for the Americans - they were
called jeans. Soon, however, the goldsmiths began to complain that their hard
canvas was causing them various irritations. For this reason, Strauss decided
to replace the fabric with a French cotton, diagonal weave, which was called
Serge de Nimes and became known as denim - dimeto in Greek.
Another major problem faced by mine workers was that their pockets were easily
torn. The solution was thought by a customer of Strauss, Jacob Davies, and it
was none other than the metal buttons that carry today's jeans. But he did not
have the money needed to support his idea. He suggested, therefore, that Levy
Strauss pay for the patent and share the profits from its commercial
exploitation. The first pair of trousers was sold on May 20, 1874 for $ 13 a
dozen. The first jeans, by the early 1860s, were beige, but already had the
code 501. It was then that blue dominated, as it was the least dirty color. The
leather label, which depicts two horses pulling a pair of jeans, was added to
the back of the trousers in 1886. Levi Strauss & Co, founded in 1853, used
the show to advertise the durability of its products. Until World War II, jeans
remained a work item. In the 1950s, the uprising of young people against social
conformism brought about its massive expansion. A 1958 survey in the US
revealed that 90% of young people wore jeans in all circumstances. A similar
trend followed in Europe, and in 1970 it was the new proposal on Parisian
runways by French fashion designer Yves Saint-Laurent. Jeans are the ultimate fashion icon around the world and their father is
Levi's 501. A historic trouser that few have in their history of fashion and
the evolution of their 74 wardrobe apparel. The world's No. 1 in jeans sales
not only keeps getting older, it is constantly gaining more fans. But the first
blue jeans were not always blue. It was beige and slowly dominated the blue
which dominated it, as it was the color that was less shining. Until World War
II, jeans were a work item. In the 1950s, the uprising of young people against
social 
Η
Ιστορική Εξέλιξη της Μόδας
Παρουσιάζει η
Μαρία Χανιώτη, Β4
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η λέξη μόδα προέρχεται από τη λατινική λέξη “modus” που
σημαίνει τρόπος ζωής και συμπεριφοράς. Μόδα είναι η τάση του ανθρώπου για την
αναζήτηση κάτι καινούργιου και κάτι σύγχρονου σύμφωνα με τα δεδομένα κάθε
εποχής. Χαρακτηρίζεται από προσκαιρότητα και μεταβάλλεται ανάλογα με την εποχή.
Χρονολογείται από την εμφάνιση του ανθρώπου στη γη και καταλαμβάνει σημαντικό
μέρος της ζωής του, γιατί αποτελεί ένα μέσο έκφρασης, ιδεολογίας, αισθητικής,
κοινωνικής θέσης, θρησκείας , προσωπικότητας, ψυχικής διάθεσης και γενικότερα
πολιτισμού.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ ΠΑΛΑΙΟΛΙΘΙΚΗ
ΕΠΟΧΗ
Στη παλαιολιθική εποχή οι άνθρωποι συνήθιζαν να αλείφουν το
σώμα τους με λίπος για να προστατευτούν κυρίως από την ηλιακή ακτινοβολία και
άλλους περιβαλλοντικούς κινδύνους. Ακόμα, επιδίδονταν στην ζωγραφική προσώπου
και σώματος. Γίνετε χρήση ελαφρώς κατεργασμένων ενδυμάτων, δηλαδή φυτικά ή
ζωικά, όπως δέρματα ζώων, φύλλα και κλαδιά δέντρων.
ΑΡΧΑΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟΣ
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι φορούσαν ελαφριά και δροσερά ρούχα από
λεπτό, άβαφο λινό ύφασμα. Τα ρούχα τους απλώς τυλίγονταν γύρω από το σώμα, για
αυτό και είχαν ελάχιστες ραφές . Οι γυναίκες στην εποχή του Αρχαίου Βασιλείου
φορούσαν απλό, ίσιο φόρεμα με τιράντες, φτιαγμένο από ένα ορθογώνιο κομμάτι
λινό, με ραφή στη μία πλευρά. Για να μην ζεσταίνονται, χρησιμοποιούσαν πολύ
λεπτά υφάσματα και δε φορούσαν εσώρουχα. Αυτό το απλό ντύσιμο δεν άλλαξε, αν
και στα χρόνια του Μέσου Βασιλείου πλούσιες και φτωχές άρχισαν να φορούν κολιέ
με πολύχρωμα σχέδια. Η μόδα του Νέου Βασιλείου ήταν πιο κομψή: Φορούσαν χιτώνες
με κρόσσια πάνω από το ίσιο φόρεμα. Από την άλλη μεριά οι άνδρες την εποχή του
Αρχαίου Βασιλείου τύλιγαν γύρω από τη μέση τους ένα λινό ύφασμα με πιέτες, που
το στερέωναν με κόμπο ή με πόρπη. Στα χρόνια του Μέσου βασιλείου η μόδα άλλαξε
και όλοι φορούσαν πιο μακριές και ίσιες φούστες. Το χειμώνα, όταν έκανε κρύο,
φορούσαν μακριούς μανδύες.
ΜΟΔΑ ΣΤΗΝ ΜΙΝΩΪΚΗ ΕΠΟΧΗ
Οι άνδρες στην καθημερινή τους ζωή αλλά και στη δημόσια φορούσαν το
λεγόμενο «ζώμα», που έμοιαζε με κοντή φούστα. Την ανδρική ενδυμασία
χαρακτηρίζουν οι σφικτές υφασμάτινες, δερμάτινες, ίσως και μεταλλικές ζώνες. Οι
ζώνες ήταν συχνά πλούσια διακοσμημένες και στα άκρα τους έφεραν κρόσσια ή
χάντρες. Σ‘ αυτές στήριζαν οι άνδρες το εγχειρίδιο, μικρό σπαθί είτε μαχαίρι.
Εντυπωσιακά ήταν τα ενδύματα και η εμφάνιση των γυναικών της Μινωικής εποχής,
αλλά και η ίδια η θέση τους στην κοινωνία , που θεωρείται ότι ήταν ισότιμη με
του άνδρα. Χαρακτηριστικά της μινωικής γυναικείας ενδυμασίας είναι το στενό
κοντομάνικο με στενά είτε φουσκωτά μανίκια – πουκάμισο είτε περικόρμιο, που
άφηνε ακάλυπτο το στήθος είτε ήταν διαφανές και συγκρατιόταν στο σώμα συχνά με
κορδόνια στο ανώτερο μέρος του σώματος, οι μακριές και φαρδιές φούστες με
πιέτες και φραμπαλάδες. Ενδιαφέρων είναι και ο ψηλός γωνιώδης γιακάς, που
εμφανίζεται σε κάποια.
ΜΥΚΗΝΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ
Από την αρχαία Ελλάδα ο ρουχισμός αντικατοπτρίζει την
κοινωνική και οικονομική κατάρτιση του κάθε ατόμου. Μέσα από την ενδυμασία των
ανθρώπων, εκείνης της εποχής, μπορούμε να αντλήσουμε πολλές πληροφορίες για τον
πολιτισμό τους. Οι Ελληνίδες είχαν πυκνά και μακριά μαλλιά. Τα έπλεκαν, πότε σε
πλεξούδες και πότε με καρφίτσες (τσιμπιδάκια). Το κοντό μαλλί στις ελεύθερες
γυναίκες αποτελεί σημάδι πένθους είτε αναγνώριση γηρατειών. Ωστόσο οι δούλες
είχαν επί το πλείστον τα μαλλιά τους κομμένα κοντά. Οι αρχαίοι Έλληνες
διακρίνονται για την ιδιαίτερη κόμη τους. Ορισμένα από τα χαρακτηριστικά ήταν
τα πυκνά μαλλιά τα οποία έκοβαν έτσι ώστε να καλύπτουν το κεφάλι αλλά να μη
φτάνουν στους ώμους. Επίσης οι αρχαίοι Έλληνες ταύτιζαν τη τέχνη με τα στοιχεία
της φύσης και τα θρησκευτικά σύμβολα. Τα κοσμήματα τους φαίνεται πως ήταν άμεσα
συνδεδεμένα με την τάση εκείνης της εποχής. Μέσα απ’ όλα αναδεικνύεται η
συμβολή του αρχαίου κόσμου στην βαθμιαία ανάπτυξη του τομέα της ομορφιά.
ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
Το κύριο αντικείμενο της ανδρικής ενδυμασίας ήταν ο
χιτώνας, που τον φορούσαν κατάσαρκα. Ο χιτώνας δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα
κομμάτι πανί, με τρύπες για τα χέρια, που το έπιαναν στον έναν ώμο με πόρπη. Το
μήκος του χιτώνα ποίκιλλε ανάλογα με την εποχή. Η γυναικεία ενδυμασία εκείνης της
εποχής δεν έθετε ζητήματα κοπτικής αλλά απαιτούσε μεγάλη ευχέρεια στην τέχνη
του στολισμού. Τα γυναικεία ενδύματα όπως και τα ανδρικά, χωρίζονταν σε δυο
μεγάλες κατηγορίες: στην ελαφρύ εσωτερική ενδυμασία και σ‘ ένα φόρεμα πιο
χοντρό, τον πέπλο, που φοριόταν από πάνω. Ο χιτώνας των γυναικών ήταν συνήθως
πιο μακρύς από τον ανδρικό, ήταν απλό, μακρύ πουκάμισο, που έπεφτε ελεύθερα
κατά μήκος του σώματος και πιανόταν μόνο με ένα κορδόνι.
ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
Αναγέννηση (αγγλικά: Renaissance, ιταλικά: Rinascimento,
γαλλικά: Renaissance, από τα συνθετικά ri- «ξανά» και nascere «γεννιέμαι») ήταν
ένα πολιτιστικό κίνημα που τοποθετείται προσεγγιστικά ανάμεσα στο 14ο και το
17ο αιώνα. Γύρω στα 1490 οι ιστορικοί της ενδυμασίας συμφωνούν ότι ένα νέο
φόρεμα ξεκίνησε για την αναγέννηση. Αυτή ήταν η περίοδος κατά την διάρκεια της
οποίας θα μπορούσε να λεχθεί ότι άρχισε να διακρίνεται σε όλους τους τομείς της
ενδυμασίας μια δόση υπερβολής. Οι βορειότερες ευρωπαϊκές χώρες άρχισαν να
στρεβλώνουν το φυσικό σχήμα με παραγεμισμένο μανίκι, ντούπλετ (είδος αντρικού
κουμπωμένου σακακιού που φοριόταν από το Μεσαίωνα μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα
στη Δυτική Ευρώπη, πρόκειται για μία απλή και ραμμένη καπιτονέ επένδυση που
φοριόταν για την προστασία του θώρακα από μώλωπες και φθορές) και μακριές
κάλτσες. Οι πλούσιοι άντρες φορούσαν μανδύες με φαρδύς ώμους και επίπεδα
καπέλα. Η Ιταλία δε προχώρησε όσο ο Βορράς, ενώ η Γαλλία και η Αγγλία
ακολουθούσαν το παράδειγμα της Ιταλίας παρόλο που αυτοί κόλλησαν σε πιο
επηρεασμένα από το μεσαίωνα στυλ. Οι Γερμανοί βάζουν μεγάλα φουσκώματα στο
κεφάλι, στους ώμους , στους μηρούς, μικρά φουσκώματα πάνω από το στήθος , την
πλάτη , τα χέρια τα πόδια και τα κάτω άκρα. Βάζουν φτερά σε πολλά αξεσουάρ όπως
στα καπέλα με ευρύ γείσο(προεξοχή πηλικίου ή κασκέτου που σκιάζει το μέτωπο και
προστατεύει τα μάτια από τον ήλιο) μέχρι και τα γόνατα. Στο δεύτερο μισό του
16ου αιώνα, οι περισσότερες χώρες ακολούθησαν τη μόδα της Ισπανίας. Σύμφωνα με
την ισπανική μόδα, λοιπόν, οι άνδρες φορούσαν φουφούλες (φαρδύ και σουρωτό παντελονάκι
κυρίως για παιδιά ή γυναίκες που συγκρατείται συνήθως με τιράντες) και ζακέτες
με ψηλή λαιμόκοψη. Αργότερα στη λαιμόκοψη προστέθηκε ένα εντυπωσιακό κολάρο που
φορέθηκε και από τα δύο φύλα. Κοινά ενδυματολογικά χαρακτηριστικά που συναντάμε
σε όλες τις χώρες συνοψίζονται στα εξής: πλούσια βαριά υλικά, σε μεγάλες
ποσότητες, μεγάλα μανίκια, εφαρμοστά ενδύματα και καλλυμένα κεφάλια σε άνδρες
και γυναίκες. Χαρακτηριστικό ένδυμα εκείνης της εποχής είναι ο κορσές (ελαστικό
κυρίως για γυναίκες εσώρουχο που περιβάλλει το κάτω μέρος του κορμού από τη
μέση έως τους γλουτούς). Οι γυναίκες προκειμένου να τονίσουν τη μέση τους
φορούσαν στενά κορσάζ (το τμήμα του γυναικείου ρούχου που καλύπτει το επάνω
μέρος του σώματος από τους ώμους ως τη μέση) και κορσέδες με ενίσχυση από ξύλο
ή μέταλλο. Κάτω από τα φορέματα τους φορούσαν ένα κρινολίνο με ενσωματωμένους
ξύλινους δακτυλίους, που χάριζαν στο ένδυμα σχήμα καμπάνας.
Η ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΣΤΟΝ 17Ο ΑΙΩΝΑ
Το ανδρικό
κουστούμι εξελίσσεται κατά τρόπο μοναδικό γύρω στο 1660: τα διάφορα κομμάτια
μικραίνουν, προβάλλεται το πουκάμισο και ένα πλήθος από μετάξινες ταινίες
ενώνεται σε μπουκλωτές τούφες. Εμφανίζονται υποδήματα στολισμένα με κορδέλες
και κουμπιά. Το σακάκι φτάνει ως την ζώνη, και τα μανίκια του, κοντά μέχρι τον
αγκώνα, αφήνουν να φανούν τα φαρδιά μανίκια του πουκαμίσου. Η κυλόττα είναι
ανοιχτή χαμηλά και πολύ φαρδιά, έτσι που να μοιάζει με μικρή φούστα. Οι
δαντέλες και οι φιόγκοι βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους. Οι κυκλικοί ‘κάπα’ (α.
αδιάβροχο, χοντρό πανωφόρι με μαλλί κατσίκας και σπανιότερα προβάτου που
καλύπτει ολόκληρο το σώμα και το φορούν οι βοσκοί, β. γυναικείο πανωφόρι που
μοιάζει στο σχέδιο με κάπα βοσκού) αντικαθίσταται από ένα μακρύ ρούχο, ένα
είδος ‘καζάκας’ (μπλούζα φαρδιά, μακριά, ριχτή και κλειστή στο λαιμό) με μακριά
και πλατιά μανίκια. Η περούκα είναι ένα καινούριο στοιχείο στο ανδρικό ντύσιμο.
Από την άλλη, το γυναικείο κουστούμι εξακολουθεί να αποτελείται από ένα κορσάζ,
στο οποίο συρράπτεται φούστα με ουρά, ανοιχτή μπροστά. Οι πτυχές της φούστας
συγκεντρώνονται πίσω, πάνω από ένα υποστήριγμα, το πρώτο ‘τουρνούρι’ στην
ιστορία της αμφίεσης.
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1900-1919
Όλες οι αλλαγές που έγιναν αυτή την εποχή ήταν εξαιτίας του
Α΄ Παγκοσμίου πολέμου (1914-1918). Οι γυναίκες σταμάτησαν να φοράνε κοσμήματα
και εντυπωσιακά ρούχα, άρχισαν να παίρνουν μέρος σε φιλανθρωπικά έργα, με
αποτέλεσμα να διευρύνουν τους ορίζοντές τους και άλλαξαν την εμφάνισή τους για
πάντα. Ενώπιον του πολέμου δεν υπήρχαν κοινωνικές τάξεις και όλες οι γυναίκες
άρχισαν να ντύνονται πανομοιότυπα. Η επιρροή του πολέμου στη μόδα έγινε αισθητή
με τα στρατιωτικά σιρίτια, τις ζώνες με αγκράφες και με τις φούστες των
γυναικών, που λόγω πρακτικής αναγκαιότητας έγιναν πιο κοντές και έφτασαν μέχρι
τους αστραγάλους (για πρώτη φορά το 1915 έφτασαν σε αυτό το ύψος οι φούστες
όπου και παρέμειναν μέχρι το 1918). Οι άντρες φορούσαν κοστούμι, λίγο μεσάτο
και κουμπωμένο ψηλά. Ως επίσημο ένδυμα καθιερώθηκε το σμόκιν. Σε γενικές
γραμμές επικράτησαν τα σκούρα χρώματα στα ρούχα, αφού όλοι ήταν επηρεασμένοι
από την απώλεια αγαπημένων προσώπων εξαιτίας του πολέμου.
Η ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ
΄20
Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο οι
κοινωνικές και οι οικονομικές εξελίξεις άλλαξαν τελείως τον ρόλο των γυναικών και
έκαναν την εμφάνιση τους επαναστατικές καινοτομίες στην γυναικεία ενδυμασία.
Αυτό που έρχεται στο μυαλό των περισσοτέρων όταν αναφερόμαστε στην δεκαετία του
’20 είναι το αλά “garconne” style. Στην πραγματικότητα όμως αυτό το στυλ έκανε
την εμφάνιση του μετά το 1926. Τα προηγούμενα χρόνια το μήκος των φορεμάτων και
των παλτό έφτανε μέχρι τη γάμπα. Τα φορέματα και οι φούστες κόντυναν μέχρι το
γόνατο μόνο μεταξύ 1926 και 1928 και αυτή ήταν η μοναδική περίοδος που τα
βραδινά φορέματα έφταναν σε αυτό το μήκος. Η καθημερινή ενδυμασία των αντρών
ήταν σοβαρή ή σπορ. Το σακάκι ήταν ιδιαίτερα σοβαρό, μονόπετο, με ψηλή μέση. Τα
παντελόνια κόνταιναν προς τα κάτω. Το γιλέκο το βράδυ και το πουλόβερ την ημέρα
αποτελούσαν απαραίτητα συστατικά της ανδρικής ενδυμασίας. Η επίσημη ενδυμασία
παρέμεινε αυστηρή. Την εποχή εκείνη υπερίσχυσε στην κόμμωση των γυναικών η
κόμμωση αλά γκαρσόν σε συνδυασμό με ψηλά καπέλα ή τουρμπάνι διακοσμημένο με
φτερά για τις πιο επίσημες εμφανίσεις. Απαραίτητα αξεσουάρ ήταν τα μακριά κολιέ
από μαργαριτάρια και η μακριά πίπα με τσιγάρο. Το μακιγιάζ ήταν ιδιαίτερα
έντονο στις βραδινές εμφανίσεις με σχεδόν μαύρα βαμμένα μάτια και κόκκινα,
μικρά, βαμμένα χείλη .Αξίζει να αναφερθεί ότι σε αυτή τη δεκαετία έκανε αισθητή
την παρουσία της η Coco Channel, που τα ρούχα που σχεδίαζε εκπροσωπούν απόλυτα
την εποχή αυτή. Τα ρούχα της είχαν ουδέτερα χρώματα, ήταν ευκολοφόρετα, άνετα,
επαναστατικά και αρκετά μοντέρνα για την εποχή. Την πρώτη εμφάνιση του έκανε σε
αυτή τη δεκαετία το LBD (μικρό μαύρο φόρεμα).
ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ‘30
Η οικονομική κρίση (1929), η ανεργία και η εμφάνιση του
εθνικοσοσιαλισμού ήταν κάποια φαινόμενα που επηρέασαν έντονα όλους τους τομείς
της ζωής την περίοδο αυτή και φυσικά και τη μόδα. Η γυναικεία ενδυμασία για το
πρωί ήταν θηλυκή και καθωσπρέπει και για το βράδυ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί
λαμπερή και αστραφτερή. Τα προηγούμενα χρόνια δεν ενδιέφερε τις γυναίκες τα
ρούχα που θα φοράνε να είναι πρακτικά, αφού οι καθημερινές δουλειές γίνονταν
από τις υπηρέτριες. Τη δεκαετία του ’30 όμως, τα πράγματα άλλαξαν, οι γυναίκες
έγιναν περισσότερο παραγωγικές και πολυάσχολες, αυτό είχε ως αποτέλεσμα την
εμφάνιση πιο πρακτικών και απλών ρούχων που έδιναν ελευθερία στις κινήσεις για
την ημέρα. Τα πιο εντυπωσιακά και πολυτελή φορέματα τα φορούσαν στις βραδινές
τους εμφανίσεις. Την περίοδο αυτή επίσης, έκαναν την εμφάνισή τους νέα υφάσματα
που ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένα στις βραδινά φορέματα, όπως το μεταλλικό λαμέ.
Σε γενικές γραμμές τα φορέματα ήταν από ανάλαφρα χυτά υφάσματα, τη μέρα
βρίσκονταν στα είκοσι εκατοστά από το έδαφος και το βράδυ άγγιζαν τον
αστράγαλο, τόνιζαν τη μέση, ήταν εφαρμοστά στους γοφούς και στο κάτω μέρος ήταν
σε σχήμα καμπάνας, τα βραδινά φορέματα είχαν ντεκολτέ και ένα μικρό είδος
πέπλου στο πίσω μέρος. Τέλος η στενή γραμμή επικράτησε και στις ζακέτες και στα
παλτό. Η ανδρική ενδυμασία παρέμεινε συντηρητική και μόνο η καθημερινή
ενδυμασία με τον καιρό, έγινε πιο σπορ. Οι άνδρες φορούσαν μεσάτα σακάκια που
τόνιζαν τους ώμους και παντελόνια σε ευθεία γραμμή με φαρδιά ρεβέρ. Τέλος αξιοσημείωτο
είναι το γεγονός πως πρότυπα της εποχής ήταν σταρ του θεάτρου και του
κινηματογράφου. Μπορούμε να αναφέρουμε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την Marlene
Dietrich. Ήταν η πρώτη γυναίκα που κάπνισε δημόσια και φόρεσε αντρικό
κουστούμι.
ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ‘40
Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου
Παγκοσμίου πολέμου (1938-1945), οι συνθήκες δεν άφηναν περιθώρια εξέλιξης στη
μόδα. Τα υφάσματα ήταν δύσκολο να βρεθούν, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να κάνουν
συχνές αλλαγές στα ρούχα τους και να ενώνουν υπολείμματα. H στρατιωτική
ενδυμασία για τους άντρες, καθιερώθηκε και στις κοινωνικές εμφανίσεις. Η
γυναικεία ενδυμασία ήταν απλή και λειτουργική σε διακριτικά χρώματα. Μέσα στο
υποτονικό σκηνικό της μεταπολεμικής περιόδου, έκανε την εμφάνιση του, με το New
Look ο Christian Dior (1947-1957) . Έδωσε μια αίσθηση πολυτέλειας και έκανε τη
γυναικεία μόδα ιδιαίτερα θηλυκή και αριστοκρατική. Είδαμε λοιπόν, προς το τέλος
αυτής της δεκαετίας μακριές φούστες ως τη γάμπα, με έντονα τονισμένη τη μέση
και τους ώμους. Τα επίσημα φορέματα είχαν εκλεπτυσμένα ντεκολτέ και απέκτησαν
επενδύσεις με υφάσματα. Στη γυναικεία εμφάνιση με το New Look προστέθηκαν τα
κομψά καπέλα και η διακριτική κόμμωση με μπούκλες. Στη ανδρική ένδυση δεν
έγιναν ιδιαίτερες αλλαγές, μόνο που μετά τον πόλεμο τα σακάκια μάκρυναν,
φάρδυναν στους ώμους και στένεψαν στους γοφούς.
ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ‘50
Η δεκαετία
ανάμεσα στο ’50 και το ’60 είναι εκρηκτική. Η οικονομική ευημερία και η ανύψωση
του βιοτικού επιπέδου έδωσαν περιθώρια ανάπτυξης στην υψηλή ραπτική. Δεκαετία
του ’50, μια γνώστη σε όλους μας εποχή από το Grease, που όμως αντιπροσωπεύει
κυρίως τη νέα γενιά. Ήταν η πρώτη φορά που οι νέας ηλικίας άνθρωποι απέκτησαν
δική τους μόδα, στυλ και εμφάνιση, επηρεασμένη από πρότυπα του κινηματογράφου
και τραγουδιστές. Απαραίτητα στοιχεία για την εμφάνιση τους ήταν τα δερμάτινα,
τα τζιν, οι κλος φούστες, τα πλεκτά, τα κοτλέ και τα παπούτσια μπαλαρίνες για
τα κορίτσια. Στην ανδρική μόδα τα σακάκια και τα παλτό ήταν φαρδιά και είχαν
στρογγυλεμένα πέτα τα παντελόνια ήταν άνετα στο πάνω μέρος και στένευαν προς τα
κάτω. Αξίζει όμως να αναφερθεί ότι η μεγάλη αλλαγή στην ανδρική ενδυμασία
αφορούσε τους νέους άντρες. Φορούσαν τζιν, δερμάτινα μπουφάν και απλά T-shirt.
Είναι η πρώτη φορά στην μέχρι τώρα ιστορία
της μόδας, που τα τζιν δεν φοριούνται μόνο από την εργατική τάξη.
ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ‘60
Στη δεκαετία
του ’60 η μόδα αντλεί έμπνευση με έναν τρόπο προφανώς αναρχικό από προτάσεις
και τόπους διαφορετικούς. Χαρακτηριστικό της μόδας ήταν η απελευθέρωση από
υποχρεώσεις και ταμπού. Η Audrey Heyburn, όμως είναι αυτή που θα κάνει μύθο το
μικρό μαύρο φόρεμα . Οι πιο σημαντικές καινοτομίες στη γυναικεία μόδα τη
δεκαετία αυτή, ήταν η εμφάνιση της μίνι φούστας και η καθιέρωση του γυναικείου
παντελονιού. Ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκαν «αντιμόδες» με εφαρμογή κυρίως
στη νεολαία. Mία από αυτές ήταν το κίνημα των Mod’s, που έκανε για πρώτη φορά
την εμφάνιση του το 1964 στη Βρετανία και προαναγγέλλει την εμφάνιση του punk
τη δεκαετία του ’70. Οι πιο χαρακτηριστικές όμως «αντιμόδες» της εποχής ήταν αυτή
των hippies και αυτή των ζητιάνων, η πρώτη εξέφραζε την αντίδραση σε μια
καταναλωτική κοινωνία και η δεύτερη αντιπροσώπευε έναν εναλλακτικό τρόπο
ενδυμασίας. Η μόδα των hippies επιβάλλει τζιν παντελόνια καμπάνα, κεντήματα και
τρουκς στα ρούχα, κρόσσια, ξεβάμματα, ψυχεδελικά και γεωμετρικά σχέδια.
Παράλληλα όμως, εξίσου διαδεδομένα, ήταν τα ταγιέρ της Coco Channel και τα
φορέματα σε στυλ πριγκίπισσας. Αξιοσημείωτη είναι η εμφάνιση της μπότας στην
γυναικεία υπόδηση και των φαρδιών παπουτσιών με περίεργα τακούνια. Όσον αφορά
την ανδρική ενδυμασία, ενώ στην αρχή της δεκαετίας ήταν ίσια κομμένα και φαρδιά
το 1965 έγιναν μεσάτα, τα παντελόνια ήταν στενά χωρίς ρεβέρ. Οι πιο
αντιδραστικοί φορούσαν πολύχρωμα πουκάμισα και γιλέκα με κρόσσια.
ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟ ‘70
Το ξεκίνημα
της δεκαετίας του ’70 χαρακτηρίζεται από μια γενική απογοήτευση. Από παντού
κατέφθανε η ηχώ του πολέμου στο Βιετνάμ, η ύφεση πυροδότησε μια αληθινή και
ιδιαίτερη λιτότητα. Στο χώρο της μόδας επικρατούσε αναρχία. Οι σταρ της rock
πυροδότησαν την μανία για τα λούρεξ και το υπερβολικό γκλίτερ. Είναι η εποχή
που κυριάρχησαν τα καυτά σορτς, οι πλατφόρμες που σπάνε τους αστραγάλους και τα
πουκάμισα που εφαρμόζουν σαν γάντι (λόγω των συνθετικών υφασμάτων), με τους
γιακάδες τους όρθιους. Το disco style έκανε την εμφάνιση του την εποχή αυτή.
Χαρακτηρίζεται από ελαστικά ρούχα, φανταχτερά χρώματα και γυαλιστερά υφάσματα.
Οι συγκριτικά πιο συντηρητικές ή μεγαλύτερες γυναίκες φορούσαν μίντι φούστες
και φορέματα με τονισμένη μέση (με ζώνη ή χωρίς). Αξίζει να αναφερθεί ότι
επανήλθαν στη μόδα τα μεγάλα καπέλα με πέπλο. Τα τζιν την εποχή αυτή, ήταν
ιδιαίτερα εφαρμοστά και σε συνδυασμό με τα δερμάτινα, τα T-shirt με τις στάμπες
και τα εκκεντρικά κουρέματα αποτελούσαν το επονομαζόμενο στυλ των Punk, που
εμφανίστηκε την δεκαετία των ‘70s, με χαρακτηριστικό εκπρόσωπο τη σχεδιάστρια
Vivienne Westwood. Σε ότι έχει σχέση με την ανδρική μόδα, τα ανδρικά πουκάμισα
συνήθως ήταν καρό ή ριγέ, τα σακάκια ήταν μεσάτα με στενούς ώμους και τα
παντελόνια με στενό καβάλο και φαρδιά προς το κάτω μέρος. Στα ανδρικά αξεσουάρ
προστέθηκαν οι τσάντες. Επιπροσθέτως την εποχή εκείνη οι άντρες δεν φορούσαν
τόσο συχνά γραβάτες αλλά προτιμούσαν τα κασκόλ και τα μαντίλια.
ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ‘80
Η ανάκαμψη
της οικονομίας στις αρχές της δεκαετίας του ’80 έφερε μαζί της, πιο κοντά μήκη,
ενώ η εμμονή με την υγιεινή ζωή και τη γυμναστική έκανε πιο λεπτές και
νευρώδεις τις σιλουέτες. Εμφανής ήταν επίσης η ανάγκη των ανθρώπων για μια
διαφορετική και ξεχωριστή εμφάνιση, η οποία αποτελούσε και κριτήριο για την
κοινωνική τους κατάταξη . Οι θηλυκές γραμμές που επικράτησαν, που
αντιπροσωπευόταν από pencil φούστες με ψηλή μέση ήρθαν σε αντίθεση με το rock
στυλ που χαρακτηρίζεται από δερμάτινα, ολόσωμες φόρμες, τρούκς και αλυσίδες. Σε
γενικές γραμμές στυλ από προηγούμενες δεκαετίες επανήλθαν και δημιούργησαν μία
πολυσχιδή μόδα. Στην ανδρική μόδα επικρατεί το παραδοσιακό κοστούμι, άνετο και
κλασσικό. Τα παλτά και τα trench coat είναι πολύ διαδεδομένα την εποχή αυτή.
ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 80'
Από τη
δεκαετία του ’80 και έπειτα δεν μπορούμε να πούμε πως έχει εμφανιστεί κάποια
καινούργια μόδα στην ένδυση, απλά βλέπουμε ελαφρώς αλλαγμένες και διαμορφωμένες
στο σήμερα τάσεις στη μόδα που θυμίζουν τις προηγούμενες δεκαετίες.
ΤΣΑΝΤΕΣ
Μια φορά και έναν καιρό οι γυναίκες
φύλαγαν τα πολύτιμα υπάρχοντά τους σε πουγκιά δεμένα στη μέση τους, μέσα από τα
ρούχα τους.Όταν η μόδα επέβαλλε λεπτότερα υφάσματα και πιο στενές γραμμές στα
ρούχα τα πουγκάκια δεν χωρούσαν πια να κρυφτούν εντός τους και τη θέση τους
πήραν μικρά τσαντάκια, σε σχήμα βιβλίου στα οποία οι κυρίες κουβαλούσαν το
μαντίλι και τα αρωματικά έλαιά τους. Οι θρυλικότερες τσάντες όλων των εποχών
δεν είναι άλλες από την 2.55 της Chanel την Birkin bag του Hermes, την Baguette
του Fendi, την LV Speedy του Louis Vuitton και την Jackie O (ή Bouvier) του
Gucci που παρά τις τσουχτερές τιμές τους εξακολουθούν να αποτελούν desiteratum
κάθε φασιονίστα που σέβεται τον εαυτό της.
ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ
Γιατί φόρεσαν παπούτσια οι άνθρωποι; Οι άνθρωποι δεν
αποφάσισαν να φορέσουν παπούτσια για λόγους καλλωπισμού. Τα ευρήματα και οι
αναφορές της ιστορίας μας δείχνουν ότι η ανάγκη γέννησε την ιδέα για κάτι που
καλύπτει και προστατεύει τα πόδια. Υπάρχουν αναφορές για πρωτόγονα παπούτσια
(σαν σακούλες που κάλυπταν τα πόδια) από δέρμα ζώων ή φλοιό δέντρων, ήδη από
τον νεολιθική εποχή (8.000 π.Χ). Φαίνεται ότι τα πρώτα παπούτσια στην ιστορία
(που θύμιζαν παπούτσια) φτιάχτηκαν στην Αρχαία Αίγυπτο και την Ελλάδα, καθώς οι
κάτοικοι προσπαθούσαν να βρουν έναν τρόπο να προστατεύσουν τα ευαίσθητα πόδια
τους από το βαρύ κρύο, τα νερά, αλλά και από το άγριο έδαφος που δεν τους
επέτρεπε να κινούνται άνετα και να κυνηγούν για να βρουν την τροφή τους. Τα
παπούτσια στην αρχαία ιστορία Περίτεχνο παπούτσι της θεάς Άρτεμης Το πιο
δημοφιλές είδος παπουτσιού στην Αρχαία Ελλάδα ήταν τα σανδάλια από δέρμα που
δένονταν με κομμάτια σχοινιού γύρω από το μηρό. Οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν από
τους πρώτους που άρχισαν να χρησιμοποιούν το χαλκό στα παπούτσια τους, και έτσι
άρχισαν να ενισχύουν το κατεργασμένο δέρμα με μεταλλικά στοιχεία, έτσι ώστε να
είναι μεγαλύτερης αντοχής σε περιπτώσεις μαχών και εκστρατειών. Έτσι
δημιουργήθηκε ένα είδος σανδαλιού με επιγονατίδες που προφύλασσαν τα πόδια,
τόσο από τις επιθέσεις των εχθρών όσο και από την ταλαιπωρία από τις πολύωρες
πεζοπορίες. Στη Ρώμη οι πιο καλλιτεχνικές απόψεις ήθελαν τους πλουσιότερους να
ζωγραφίζουν ή να σκαλίζουν σχέδια στα δέρματα, ενώ αργότερα στον Μεσαίωνα
αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα ραμμένα παπούτσια, που συνδύαζαν μεταλλικές
λεπτομέρειες και δέρμα. Αυτά τα παπούτσια θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως τα πρώτα
μοκασίνια στην ιστορία. Τα παπούτσια στη Γαλλία το μεσαίωνα παπούτσια από το
μεσαίωνα Πάλι στο Μεσαίωνα αρχίζουν τα παπούτσια να διακοσμούνται με γούνα από
ζώα και με βελούδο, καθώς και με επιπλέον στολίδια – χρυσά κυρίως – που είχαν
να κάνουν με τη θέση αυτού που τα φορούσε. Ειδικά οι Γάλλοι βασιλιάδες είχαν
αναγάγει σε τέχνη την κατασκευή ευφάνταστων παπουτσιών. Στη Γαλλία κατασκευάστηκαν
τα πρώτα τακούνια, τα οποία ήταν ένα είδος υποστηρίγματος του παπουτσιού σε
περίπτωση βροχής. Αυτό το υποστήριγμα μάλλον δεν ήταν ενσωματωμένο, αλλά ήταν
πρόσθετο και δενόταν στο παπούτσι όταν χρειαζόταν. Τα παπούτσια στην Αγγλία Τα
πολύχρωμα παπούτσια καθιερώθηκαν από την Ελισάβετ το 16ο αιώνα, καθώς
εντάσσονταν στη διάθεση της βασίλισσας να εντυπωσιάζει τους προσκεκλημένους της
στο παλάτι. Λένε μάλιστα ότι η Ελισάβετ είχε ένα ζευγάρι παπούτσια για κάθε
κουρτίνα και χαλί του παλατιού, αλλά και για κάθε ζαρντινιέρα του κήπου της. Η
νεότερη ιστορία των παπουτσιών Η πρόοδος της τεχνολογίας και η βιομηχανική
επανάσταση είχαν φυσικά το αντίκτυπό τους στην ανάπτυξη της υποδηματοποιίας,
καθώς νέα είδη υλικών άρχισαν να χρησιμοποιούνται, ενώ και πολλοί ξεκίνησαν πειράματα
για να διαπιστώσουν ποια είδη παπουτσιού μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε
διαφορετικές δραστηριότητες. Οι νέες ποιότητες υποδημάτων που έκαναν την
εμφάνιση τους ήταν ποικίλες, από γόβες με μαλακό πάτο μέχρι σκληρές
στρατιωτικές μπότες με μεταλλικές ενισχύσεις. Τα παπούτσια σήμερα Σήμερα η
παραγωγή παπουτσιών είναι υπόθεση τόσο μεγάλων και διάσημων σχεδιαστών, όσο και
μικρότερων κατασκευαστών, που προτείνουν νέες μόδες, νέα υλικά, χρώματα και
σχέδια κάθε εποχή είτε με χειροποίητα είτε με βιομηχανικά μοντέλα. Η τέχνη του παπουτσιού όχι μόνο δεν έχει χάσει
την αίγλη της μετά από τόσους αιώνες ιστορίας, αλλά μάλιστα βρίσκεται στο
απόγειο της, με τη μοντέρνα τεχνολογία να συνδυάζεται άψογα με την παραδοσιακή
τεχνική. Σήμερα, στον 21ο αιώνα το παπούτσι γίνεται αντικείμενο διεθνών
εκθέσεων, κερδίζοντας επάξια μια θέση σε μουσεία και γκαλερί.
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΤΖΙΝ
Η ιστορία του τζιν είναι περίπου τόσο παλιά, όσο κι
αυτή της ίδιας της Αμερικής. Από μία εκδοχή του συγκεκριμένου υφάσματος ήταν
κατασκευασμένα τα πανιά στις καραβέλες Νίνα, Πίντα και Σάντα Μαρία, με τις
οποίες έφτασε το 1492 στον Νέο Κόσμο ο Χριστόφορος Κολόμβος. Περίπου τρεισήμισι
αιώνες αργότερα, το 1850, ένας 20χρονος μετανάστης, ο Λιβάι Στρος, ξεκίνησε από
τη Νέα Υόρκη για την Καλιφόρνια, ακολουθώντας το ρεύμα των χρυσοθήρων. Πωλούσε
το ανθεκτικό καραβόπανο, που είχε χρησιμοποιήσει ο Κολόμβος, για την κατασκευή
σκηνών και σκεπάστρων για τα βαγονέτα. Αυτό που χρειάζονταν, όμως, περισσότερο
οι χρυσοθήρες ήταν ρούχα που να αντέχουν στις δοκιμασίες της Άγριας Δύσης. Η
ιστορία της μόδας και η εξέλιξη της ένδυσης 73 Έτσι, ο Στρος σκέφτηκε να
χρησιμοποιήσει το ύφασμά του για να φτιάξει ανθεκτικά παντελόνια. Τα παρουσίασε
στις 6 Ιουνίου 1850 κι έγιναν ανάρπαστα. Λόγο της γενοβέζικης καταγωγής τους
-τζένοαν για τους αμερικανούς- ονομάστηκαν τζινς. Σύντομα, όμως, οι χρυσοθήρες
άρχισαν να διαμαρτύρονται ότι το σκληρό καραβόπανο τους προκαλούσε διάφορους
ερεθισμούς. Για το λόγο αυτό, ο Στρος αποφάσισε να αντικαταστήσει το ύφασμα με
ένα γαλλικό βαμβακερό, διαγώνιας ύφανσης, το οποίο ονομαζόταν Serge de Nimes κι
έγινε γνωστό ως ντένιμ - δίμιτο στα ελληνικά. Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα που
αντιμετώπιζαν οι εργάτες στα ορυχεία ήταν ότι οι τσέπες τους σκίζονταν εύκολα.
Τη λύση σκέφτηκε ένας πελάτης του Στρος, ο Τζέικομπ Ντέιβις, και δεν ήταν άλλη
από τις μεταλλικές κόπιτσες που φέρουν και τα σημερινά τζινς. Όμως, δεν διέθετε
τα απαραίτητα χρήματα για να κατοχυρώσει την ιδέα του. Πρότεινε, λοιπόν, στον
Λιβάι Στρος να πληρώσει εκείνος για την πατέντα και να μοιραστούν τα κέρδη από
την εμπορική εκμετάλλευσή της. Το πρώτο παντελόνι με κόπιτσες πωλήθηκε στις 20
Μαΐου του 1874, στην τιμή των 13 δολαρίων η δωδεκάδα. Τα πρώτα τζιν, έως τις
αρχές του 1860, ήταν μπεζ, αλλά ήδη είχαν τον κωδικό 501. Τότε ήταν που
κυριάρχησε το μπλε, καθώς είναι το χρώμα που λερώνεται λιγότερο. Η δερμάτινη
ετικέτα, που απεικονίζει δύο άλογα να τραβούν ένα τζιν, προστέθηκε στο πίσω
μέρος του παντελονιού το 1886. 
