Σελίδες

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2021

THE EURASIAN COLLARED DOVE

 

By Gregory Mesologitis, C'3


The Eurasian collared dove (Streptopelia decaocto) is a dove species native to Europe and Asia; it was introduced to Japan, North America and islands in the Caribbean.

The generic name is from the Ancient Greek streptos meaning "collar" and peleia meaning "dove"; the specific epithet is Greek for "eighteen". The number comes from a Greek myth. A maid was unhappy that she was only paid 18 pieces a year and begged the gods to let the world know how little she was rewarded by her mistress. Thereupon Zeus created this dove that has called out "Deca-octo" ever since.

It is a medium-sized dove, distinctly smaller than the wood pigeon with an average length of 32 cm from tip of beak to tip of tail, with a wingspan of 47–55 cm (19–22 in), and a weight of 125–240 g. It is grey-buff to pinkish-grey overall, a little darker above than below, with a blue-grey underwing patch. The iris is red, but from a distance the eyes appear to be black, as the pupil is relatively large and only a narrow rim of reddish-brown iris can be seen around the black pupil. The eye is surrounded by a small area of bare skin, which is either white or yellow. The two sexes are virtually indistinguishable; juveniles differ in having a poorly developed collar, and a brown iris.

 The song is a goo-GOO-goo. The Eurasian collared dove also makes a harsh loud screeching call lasting about two seconds, particularly in flight just before landing. A rough way to describe the screeching sound is a hah-hah.





Η ΔΕΚΑΟΧΤΟΥΡΑ

Γράφει ο Γρηγόρης Μεσολογγίτης, Γ'3


Η δεκαοχτούρα (επιστημονικό όνομα: Streptopelia decaocto - Στρεπτοπέλια η δεκαοκτώ) είναι ένα είδος του γένους Στρεπτοπέλια (Streptopelia) των περιστερίδων, ιθαγενές στην Ασία και την Ευρώπη, που έχει πρόσφατα εποικίσει και στη Βόρεια Αμερική. Η Δεκαοχτούρα είναι μονοτυπικό είδος. Παλιότερα, το είδος είχε δυο υποείδη  αλλά στη συνέχεια το τελευταίο έγινε ξεχωριστό είδος. Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκαν αρχικά στην Μακεδονία στις αρχές του 20ου αιώνα και σταδιακά εξαπλώθηκαν προς το νότο. Για παράδειγμα στην Κρήτη έφτασαν περίπου το 1985 και στην Κεφαλλονιά το 1990.

Οι Δεκαοχτούρες είναι επιδημικά πουλιά, δηλαδή δε μεταναστεύουν σε κάποια εποχή του χρόνου. Παρ' όλα αυτά έχουν παρατηρηθεί μικρές μετακινήσεις πληθυσμών το χειμώνα από τα ορεινά σε πιο πεδινά (και συνεπώς πιο ζεστά) μέρη, την περίοδο Νοέμβριος-Μάρτιος.

Οι Δεκαοχτούρες ζουν κυρίως σε μικρές ή μεγάλες πόλεις, όπου κατοικούν σε πάρκα, κήπους ή ακόμη και στα κέντρα των πόλεων αυτών. Επιλέγουν τόπους όπου υπάρχει εύκολη πρόσβαση σε τροφή, γι' αυτό μπορούν να βρεθούν και κοντά σε ταΐστρες.